مواد معدنی طیور نانو کانی ها ذرات معدنی سنتز شده ویژه ای هستند که اندازه ذرات آن از 1 تا 100 نانومتر است.
چسبندگی این ذرات بر روی اپیتلیوم و کاهش تحرک را نمی توان در یک مطالعه شبیه سازی کرد، که نشان می دهد ظرفیت جذب in vivo می تواند حتی بالاتر باشد.
مکانیسم اثر مواد معدنی خاک رس در بدن کاملاً مشخص نیست. فقط تعداد کمی از کانی های رسی دارای خواص ویژه مناسب برای اهداف دارویی هستند.
نانوتکنولوژی با تحقیق و توسعه مرتبط با مواد در اندازه نانو سر و کار دارد و به طور خاص بر درک اندازه‌گیری و دستکاری مواد در مقیاس نانو متمرکز است.
استفاده از NP در رشته های متنوع از پزشکی، محیط زیست، غذا، الکترونیک، کاربردهای دارویی، بیوتکنولوژی، کشاورزی و علوم دامی اهمیت بیشتری پیدا می کند.
نانومواد تولید شده از روش فیزیکی دارای طیف وسیعی از اندازه ذرات هستند، اما روش شیمیایی اندازه ذرات به طور آزمایشی یکنواخت تولید می کند.
در روش بیولوژیکی که سنتز سبز نیز نامیده می شود، از محصولات یا کشت های مختلف گیاهی برای کاهش اندازه مواد مورد نظر استفاده می شود.
این روش بدون استفاده از مواد شیمیایی خورنده است که محدودیت اصلی در سنتز شیمیایی NP است.
اما حفظ فرهنگ نیاز به تخصص فنی دارد و در این روش محدودیت محسوب می شود.
با توجه به تمامی نکات و روش ها، برای استفاده در تغذیه دام و طیور، روش شیمیایی ترجیح داده می شود زیرا ارزان بوده و تولید آسانی دارد و نیاز به ابزار و تخصص خاصی ندارد.
نانوذرات از نظر خواص فیزیکی کاملاً متفاوت از مواد حجیم هستند و به طیف گسترده ای از کاربردهای جدید کمک می کنند.
با توجه به اندازه ذرات بسیار کاهش یافته، آنها فعالیت فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی جدید و بهبود یافته ای را از خود نشان می دهند که لزوماً شبیه همتای معدنی حجیم نیست، و بنابراین روش های عمل متعددی توسط کارگران مختلف فرض می شود.
ما سعی کرده ایم منابع موجود را با توجه به تغذیه طیور گردآوری کنیم. به این ترتیب، مطالعات بیشتر برای ایجاد یا لغو هر مکانیسم عملی که تاکنون فرض شده است، ضروری است.
احتمالاً افزایش سطح NP تعامل بهتر در رابط بیولوژیکی و افزایش زمان ماند آنها در روده را تسهیل می‌کند، تأثیر مکانیسم‌های پاکسازی روده را کاهش می‌دهد و تحویل مؤثر ترکیبات کاربردی به مکان‌های هدف منجر به فراهمی زیستی و عملکرد بهتر می‌شود.
به دلیل اندازه کوچک آنها، جذب توسط اپیتلیوم گوارشی بسیار آسان تر است.
جذب NP از طریق لایه مخاطی به بار روی سطح آنها و pH محیط مجاور بستگی دارد.
تغییرات pH بار سطحی را تغییر می دهد و در نتیجه منجر به تجمع و تغییر اندازه می شود.
به عنوان مثال، NP کاتیونی در مناطق گلیکوزیله موسین به دام افتاده است، در حالی که انتشار میکروذرات آنیونی کربوکسیله از طریق سطح اپیتلیال بهتر بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.