یخچال رومیزی شیشه ای و مشخصات آن را در این مقاله بخوانید.
ایرانیان باستان از اولین کسانی بودند که شکلی از کولرهای تبخیری بزرگ به نام یخچال ها را با استفاده از فضاهای ذخیره سازی زیرزمینی اختراع کردند، یک سازه بزرگ گنبدی روی زمین که با دیوارهای ضخیم ساخته شده بود و مجهز به بادگیرها (به نام “بادگیر”) بود که به صورت یک سری دیواره شده بود.
قنات، یا شیوه ای از قنات که در ایران باستان استفاده می شد.در دوران مدرن، قبل از اختراع یخچال برقی مدرن، از یخ‌خانه‌ها و جعبه‌های یخ برای ذخیره‌سازی خنک در بیشتر سال استفاده می‌شد.
زمانی که در نزدیکی دریاچه های آب شیرین قرار می گرفتند یا در زمستان مملو از برف و یخ بودند، زمانی بسیار رایج بودند.
امروزه نیز از وسایل طبیعی برای خنک کردن غذاها استفاده می شود. در دامنه‌های کوه، رواناب حاصل از ذوب شدن برف راه مناسبی برای خنک کردن نوشیدنی‌ها است و در طول زمستان می‌توان شیر را برای مدت طولانی‌تری فقط با نگهداری آن در فضای باز، تازه نگه داشت. کلمه «یخچال» حداقل در قرن هفدهم مورد استفاده قرار گرفت.
تاریخچه تبرید مصنوعی زمانی آغاز شد که پروفسور اسکاتلندی ویلیام کالن یک دستگاه یخچال کوچک را در سال ۱۷۵۵ طراحی کرد. کالن از یک پمپ برای ایجاد خلاء جزئی بر روی ظرفی از دی اتیل اتر استفاده کرد که سپس می جوشید و گرما را از هوای اطراف جذب می کرد.
این آزمایش حتی مقدار کمی یخ ایجاد کرد، اما در آن زمان هیچ کاربرد عملی نداشت.
در سال ۱۸۰۵، مخترع آمریکایی، الیور ایوانز، یک چرخه تبرید فشرده با بخار بسته را برای تولید یخ توسط اتر در خلاء توصیف کرد. در سال ۱۸۲۰، دانشمند بریتانیایی، مایکل فارادی، آمونیاک و سایر گازها را با استفاده از فشارهای بالا و دماهای پایین به مایع تبدیل کرد و در سال ۱۸۳۴، یک مهاجر آمریکایی در بریتانیای کبیر، جاکوب پرکینز، اولین سیستم خنک‌کننده فشرده‌کننده بخار را ساخت.
این یک دستگاه چرخه بسته بود که می توانست به طور مداوم کار کند. تلاش مشابهی در سال ۱۸۴۲ توسط پزشک آمریکایی، جان گوری، انجام شد که یک نمونه اولیه ساخت، اما یک شکست تجاری بود. مهندس آمریکایی الکساندر توئینینگ در سال ۱۸۵۰ یک حق اختراع بریتانیایی را برای سیستم فشرده سازی بخار که از اتر استفاده می کرد به دست آورد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.